شیوع آسیب ویژه زبان در کودکان 5 ساله شهر سمنان

سابقه و هدف: این مطالعه به سنجش شیوع آسیب ویژه زبان در کودکان 5 ساله شهر سمنان می‌پردازد. آسیب ویژه زبان به شرایطی اطلاق می‌شود که کودک در حوزه توانایی‌های زبانی مشکلات قابل توجهی نشان داده در حالی که از شنوایی و هوش غیر کلامی طبیعی برخوردار است و علائم واضحی از صدمات عصبی و مشکلات عاطفی نشان نمی‌دهد. مواد و روش‌ها: مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی بوده و 436 کودک 5 ساله (221 پسر و 215 دختر) حاضر در تمام مراکز پیش‌دبستانی دولتی و غیر دولتی شهر سمنان در سال 1389 در طی دو مرحله بررسی شدند. مرحله اول با هدف غربال‌گری اختلال ویژه زبان از والدین درخواست شد تا اطلاعات مربوط به رشد کودک در حوزه‌های حرکت، گفتار و زبان، شنوایی، سوابق خانوادگی آسیب زبان و یادگیری را در پرسش‌نامه‌ای، ثبت کنند. در این غربال‌گری 19 کودک به عنوان مشکوک به آسیب ویژه زبان شناسایی شدند. در مرحله دوم به منظور تشخیص نهایی با ضبط و تحلیل نمونه گفتار به مقایسه برخی شاخص‌های عمده رشد زبان این گروه با 19 کودک همتای طبیعی پرداخته تا پس از تشخیص، شیوع آن مشخص شود. یافته‌ها: شیوع آسیب به طور کلی 44/3 درصد تخمین زده شد که میزان آن در پسران 61/3 درصد و در دختران 25/3 درصد بود. نتیجه‌گیری: میزان شیوع کلی به‌دست آمده از این مطالعه، کم‌تر از مقادیری است که برخی از مطالعات صورت گرفته در زبان انگلیسی به آن اشاره کردند. در توزیع اختلال به تفکیک جنس نیز سهم دختران از آسیب ویژه زبان تقریباً معادل سهم پسران بود. تفاوت یافته‌های این مطالعه ممکن است به ماهیت ویژه زبان فارسی از نظر مشخصه‌های واژ نحوی، تعداد و تنوع تک‌واژها، تکیه به اطلاعات والدین در خصوص غربال‌گری، و ویژگی‌های جامعه شناختی کشور ایران مربوط شود